krok 6 uczymy się?

Witam!

W jaki sposób nauczyć się tańczyć?
nie zamierzam napisać recepty na to,
ale jest tych sposób dużo więcej niż mogłoby się wydawać.

Chodzenie na zajęcia taneczne - to jest jasne prawda?
ALE

Są jeszcze inne formy takie jak: filmy, książki, strony www.
Jest to bardziej forma samodokształcania się po zajęciach, opanowywanie podstawowej terminologii jeśli mamy braki w wiedzy lub tylko przypomnienie sobie podstaw. Nie są to formy zastępcze.


Jeśli chcemy znać terminologię, jeśli nie znamy (a powinniśmy!) to owszem znajdziemy potrzebne informacje. Pytanie, czy po przeczytaniu tych informacji wiemy wszystko na temat danego ruchu?

Strony www, fora które do tej pory przejrzałam są bardzo ograniczone. Zwykle mamy do czynienia jedynie z nazwą i opisem kroku, ewentualnie ze zdjęciem, filmem lub gifem. Trudno mi ocenić co jest lepsze, myślę jedynie, że w tej kwestii bardzo słabo działa tylko jeden rodzaj przekazywanej informacji.

Kilka przykładów tego, jak przekazywana jest wiedza poza salą treningową :

soubresaut  

"Skok z 2 nóg na 2 nogi. Odepchnąć się od podłogi, odlecieć w przód nie rozwierając złączonych stóp o wyciągniętych palcach. Tułów przed rozpoczęciem skoku skłonić wprzód, a podczas wzlotu przegiąć mocno w tył tak, aby nogi pozostały z tyłu. Nogi w skoku łączymy bez uderzenia łydką o łydkę, mocno ściskamy końce stóp. Opadać jednocześnie na obie nogi w plie, ręce swobodne mniej więcej w pozycji przygotowawczej" (źródło: http://www.balet.pl/forum_balet/viewtopic.php?t=2287)

 Filmy YOUTUBE:

1.Balet: Plie, releve

2. Jazz - kick ball change, box step, step touch

 Dodam, że nie wybierałam najlepszych realizacji z tego tematu. Dzisiaj skupiłam się na tym co pierwsze wpadło mi w ręce wtedy, kiedy sama potrzebowałam powrotu do podstaw. 

Dodaję tez kilka stron, które jeszcze napotkałam:

http://balett.info/grand-sissonne-ouvert/
http://baletnice-tancerki.blog.onet.pl/page/2/

http://www.balet.pl/forum_balet/viewtopic.php?t=2287
http://www.balet.pl/forum_balet/viewtopic.php?t=2267
http://en.wikipedia.org/wiki/Glossary_of_ballet

http://www.roots-boots.net/ldance/definitions.html
http://dance.lovetoknow.com/Basic_Dance_Steps
http://dance.lovetoknow.com/Free_Dance_Routines_Online
http://www.dancesteps.com.au/styles/

http://www.wikihow.com/Choreograph-a-Dance

krok 5 a może inaczej

Inną, powszechnie znaną formą zapisu tańca jest notacja Benesha.

krok 4 dygresja

Film, który otrzymałam jakis czas temu na zajęciach. Nie ukrywam, że wciąż zadziwia mnie tak samo. Niesamowite jest to jak szybko technika idzie do przodu i w jak niezwykły sposób można połączyć dwa różne światy. Taniec w zupełnie innej odsłonie, zupełnie inaczej się go odczytuje niż patrząc na oryginał. Zastanawiam się, czy patrząc na samą tancerkę odczytamy emocjonalnie to samo, co w momencie oglądania filmu. Czy w ogóle jest jakiś pierwiastek emocjonalny w tym wszystkim, czy tylko prezentowanie możliwości - jednakowoż świetne. Czy taniec i ruch zostały  zbudowane pod tą produkcję, czy produkcja wspierała i podkreślała taniec?

i najważniejsze, czy zapisanie w ten sposób tańca byłoby wystarczające?

link do strony:
http://www.creativeapplications.net/processing/unnamed-soundsculpture-by-daniel-franke-cedric-kiefer-kinect-processing/
i gratulacje dla twórców:).
Oto i oni:
Project by Daniel Franke & Cedric Kiefer

krok 3 to kinetografia

Kinetografia jest wymyślonym przez Rudolfa Labana systemem służącym do zapisu ruchu. Mówimy tu o zapisie graficznym, płaskim. Pierwsze swoje dzieło w zakresie kinetografii Rudolf Laban publikuje w 1926 roku (Choreographie). Kinetografia wychodzi na przeciw rewolucyjnym jak na tamte czasy zmianom, które zachodzą w sztuce tanecznej. Zapoczątkowane zostały przez Isadorę Dunkan, która odrzuca tradycyjny  styl tańca scenicznego. Wyzwala się ze sztywnych ram tańca klasycznego. Naśladowcy techniki Isadory Dunkan wprowadzają chaos w ówczesną formę tańca, pojawia się więc potrzeba uporządkowania tego bałaganu. Tego zadania podejmuje się właśnie Rudolf Laban.

Na podstawie analiz i badań obejmujących naturalne możliwości ruchowe człowieka zostaje wypracowany schemat, według którego mozemy zapisać każdy ruch. Laban zdecydował, że jego kocepcję najlepiej odwzorowuje dwudziestościan foremny - ikosaedr, czyli bryła stworzona z 20 trójkątów równoramiennych. Wszystkie ruchy wykonywane przez człowieka zapisywane są ze kierunek , czas trwania i moc.
Znaki graficzne używane do zapisu reprezentują te trzy wartości.


Trójkąty = kierunek
Odcień trójkątów = natężenie ruchu
Szerokość trójkątów = czas trwania

Wszystko zapisywane jest na pionowych liniach, a każdy obszar pomiędzy liniami określa konkretną część ciałą. Całość podzielona jest na lewą i prawą stronę.

http://www.radio.bialystok.pl/kultura/wydarzenia/id/111212

krok pierwszy

Pasja.

Bo od tego się zaczęło.

Taniec jest moją pasją już od bardzo dawna. Jak wygląda taka pasja?
trening, trening i jeszcze raz trening. Im więcej tym lepiej, później otwierają się możliwości.
Jeśli dołączyć do tego pasję nr 2 (projektowanie), mamy niezły misz-masz.
Na szczęście rozum jest nieograniczony a pamięć niemożliwie długa.

I o pamięci chciałam dzsiaj pisać.
Okazało się, że możliwości, które się przede mną otwarły, ciągną za sobą niebywałe konsekwencje.
Oprócz średnio zaawansowanej tancerki stałam się również bardzo początkującą choreografką. Miałam i mam wciąż niesamowitą przyjemność prowadzić zajęcia taneczne dla dzieci. Dzięki temu taniec, oprócz treningu ciała stał się również treningiem umysłu.
Tak to jest, że im więcej człowiek na siebie weźmie tym więcej musi unieść, niestety. Jest już dużo lepiej, moje umiejętności wzrosły, a do tego wciąż się uczę, jednak droga była i jest wciąż bardzo trudna.

Problem, który wychwyciłam podczas swoich doświadczeń to ilość rzeczy, których człowiek tańcząc musi się nauczyć, ile musi zapamiętać. Tym bardziej w jaki sposób musi pamiętać, żeby nauczyć jeszcze kogoś.

Największy kłopot sprawiało mi zapamiętanie wymyślonych przez siebie choreografii. Wśród dzieci nie można przecież pozwolić sobie na pomyłkę. Mijały miesiące pracy i jak tu teraz wrócić do choreografii nr 1? Żeby uniknąć straty tego w co włożyłam bardzo dużo wysiłku (pierwsze wymyślone układy) zaczęłam nagrywać w pełni zatańczone przez siebie choreografie. Wciąż jednak zastanawiałam się czy istnieje sposób poza filmem, który umożliwi zapisanie choreografii.

Tak naprawdę zapis choreografii jest również elementem pracy nad nią. Próbowałam w różny sposób. Choreografie nagrywałam, ćwiczenia na rozgrzewkę czy rozciąganie zapisywałam słownie lub rysowałam sobie malutkie schemaciki, do tego kreskowanie rozliczenia muzycznego danej choreografii.
Okazało się, że chęć zapisu tańca towarzyszy ludziom od dawna. Jest ona oczywiście bardzo zależna od tego, jaka technologia jest aktualnie dostępna. Po za tym różnicują ją cele, dla których taniec zostaje zapisany.

Dla nie najważniejszym celem jest edukacja i odtwarzanie tańca, dlatego w kolejnych notkach postaram się opisać to, co do tej pory znalazłam.

A na dole jedna z moich pierwszych inspiracji. Film autorstwa James'a Bort (http://www.jamesbort.com/2011/10/danses-sosh/)

Zapraszam do tańca!:)

Witam wszystkich!

Jestem studentką Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, która już wkrótce będzie na ostatnim roku studiów magisterskich.

Zanim jednak ten czas nadejdzie, mam do wykonania kilka ważnych zadań. Między nimi, jeden i najważniejszy - dyplom magisterski w Pracowni Liternictwa i Typografii.

Od początku semestru mój temat dyplomowy kręci piruety w okół tańca. Już trochę ich nakręcił, czym chciałabym się z wami podzielić.

Blog, który założyłam, ma być skarbnicą wiedzy na którą trafiiłam i trafię podczas swoich poszukiwań, zatem zapraszam was serdecznie do śledzenia moich postów!

Co więcej-jeśli wiecie coś, czego ja nie wiem to zapraszam serdecznie to podzielenia się tym ze mną,
na maila
w komentarzu,
gdzie tylko chcecie:)

pozdrawiam was ciepło i do...tańca rodacy!:)